HT Roberts Americana Koning Ezel Lede (31-07-2020) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info organisation: Herberg Koning Ezel © Rootsville 2020

Wanneer je denkt dat alles terug de goede richting uitgaat, dan kom je er bedrogen uit. Een pak verstrengingen van de Corona-maatregelen komt dan voor de rest van augustus alweer roet in het eten gooien. Bij deze wil ik dan ook die onnozelaars bedanken die daarvoor hebben gezorgd. Ik wens hen vooral veel jeuk en een héél kort armpje.

Gelukkig kunnen kleinere evenementen wel doorgaan, zo ook bij onze vriend Philip in de toffe kroeg Koning Ezel. Vandaag een solo-optreden van HT Roberts ofte Herman Temmerman. Singer-songwriter Temmerman schreef al een indrukwekkende discografie bijeen. Vorig jaar kon ik hem nog bewonderen samen mat Pascale Michiels en voor mij één van de beste concerten die ik heb gezien. Tijdens de lockdown, kon je via zijn Facebook-pagina zijn huiskamerconcerten volgen, maar nu kregen we het echte werk. Net nu kregen we de warmste dag van het jaar, zowaar 47 graden in de wagen toen ik aanzette richting Lede, puffen dus en een koele Streuvels zou bij aankomst wonderen doen.

Herman was zijn materiaal al aan het opstellen en we werden alweer met open armen ontvangen door uitbater Philip. En inderdaad de eerste Streuvels smaakte goddelijk. Stilaan kwamen de luisteraars binnengedruppeld, maar de grote massa werd er niet verwacht. Zat de corona-schrik er in of had het met het weer te maken, Joost mag het weten. Enfin de 14 die-hards lieten het niet aan hun hart komen en installeerden zich voor wat een heel fijne avond zou worden.

Met 12 albums achter zijn naam, was het niet makkelijk kiezen om een setlist in elkaar te boxen, maar het lukte HT wonderwel om een zeer gevarieerde set aan de man te brengen, te beginnen met ‘Stowaways’ en ‘Coffee’. HT, gewapend met akoestische gitaar en neckrack, weet direct hoe hij zijn publiek moet inpalmen. Je voelt het zo aankomen en laat je met een gerust hart meevoeren met zijn songs. Zijn ietwat rauwe stem geeft het geheel een fijn tintje en de man betovert je met zijn fingerpickin’ gitaarspel.

Alle gelegenheden zijn voor Herman goed om er een song over te schrijven. Elk lied heeft zijn eigen verhaal en HT vertelt ons hoe het allemaal in zijn werk is gegaan, alles met een kwinkslag en een vleugje humor. Zo heb je ‘Down To My Last Euro Blues’ over muzikanten zonder geld, ‘Emma’s Land’ over de zoektocht naar een stuk land voor de paarden van zijn dochter, ‘Saintes Maries de La Mer’ geschreven na een liftende tocht naar het zonnige zuiden; een nummer met wat gipsy invloeden in het gitaarwerk, ‘Sikorsky Silhouettes’ over de grote overstroming van 1953 of ‘Summer Dresses’ .

Inspiratie haalt Herman uit een foto, zoals het heel knappe ‘Picasso On The Beach’ of de naam van een stopplaats langs een Franse autoroute met ‘Aire Des Champs d’Amour’. Ondertussen vernEmen wij dat hij zich terugtrekt voor de opname van een nieuwe plaat, zijn 13de al ondertussen, benieuwd dus naar het eindwerk. Stilaan naderen we het einde van dit schitterende optreden en krijgen we de enige song die niet van de hand van HT is ‘Golden Vanity’? een traditional en in het Nederlands gekend van Boudewijn de Groot met ‘Noordzee’. Met ‘Ohio Bridge’ krijgt hij het voor elkaar om de aanwezigen te laten meezingen, wat zorgt voor een ietwat schuchtere zangstonde en wordt het geheel mooi afgerond met ‘6x7 Mourners’ en ‘Cloudwatching’.

Hiermee viel het doek op deze geweldige muziekavond in een prachtig decor van de tuin van Koning Ezel.  Een verademing in deze rare tijden. Muziek verzacht de zeden zeggen ze, maar maakt vooral de mensen blij. Bedankt HT en vooral bedankt Philip voor de passie en de inzet! CU next time.

Marcel